Έχουν γίνει καθημερινότητα πλέον οι εξαγγελίες (ίσως οι μοναδικές προεκλογικές που τηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ) για νέες προσλήψεις και επαναπροσλήψεις στο Δημόσιο.

Κύριο μέλημα λοιπόν της κυβέρνησης η επαναλειτουργία του πελατειακού κράτους και της γιγάντωσης του Δημοσίου τομέα, με πρότυπο το μοντέλο κομματικής «στρατιάς» της δεκαετίας του ‘80.

Με αυτήν την λογική η κυβέρνηση πετάει στο καλάθι των αχρήστων τις μεταρρυθμίσεις που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και είχαν σαν στόχο τη μείωση του τεράστιου Δημοσίου, τον εκσυγχρονισμό του και την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας.

Δεν έχουμε ακούσει όμως μέχρι στιγμής κάτι ουσιαστικό για τον Ιδιωτικό τομέα!

Ποιος ασχολείται με το πως θα βρουν εργασία οι 1.300.000 άνεργοι που έμειναν χωρίς δουλειά λόγω της ύφεσης που είχε περιέλθει η οικονομία;

Ποιος ασχολείται με τις 59 επιχειρήσεις που κλείνουν κάθε 24 ώρες; (στοιχεία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας)

Ποιος ασχολείται με τα 22,3 εκ. € που χάνονται ημερησίως από το ΑΕΠ της χώρας;

Ποιος ασχολείται με τις καταθέσεις που φεύγουν καθημερινά από το τραπεζικό σύστημα λόγω της αστάθειας της οικονομίας και της αβεβαιότητας;

Για τη μη προκήρυξη προγραμμάτων του νέου ΕΣΠΑ 2014-2020 για ΜΜΕ (παρ’ όλο που στις αρχές Δεκεμβρίου 2014 είχαν προδημοσιευτεί 2 προγράμματα για ΜΜΕ και νέους επιχειρηματίες), που τα αναμένουν οι επιχειρήσεις ως «μάννα εξ ουρανού» ποιος ασχολείται;

Είναι γνωστό, δυστυχώς, ότι κάθε φορά που γίνονται προσλήψεις στο δημόσιο (και ειδικά σε τομείς όπου δεν είναι αναγκαίες) επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός, μεγαλώνει το έλλειμμα και μαζί του και ο λογαριασμός στον φορολογούμενο Έλληνα πολίτη.

Αντίθετα, όταν γίνεται μια επένδυση στον ιδιωτικό τομέα ενεργοποιείται και επωφελείται όλο το σύστημα της οικονομίας (εμπόριο και υπηρεσίες, νέες θέσεις εργασίας, φορολογία,  αύξηση ΑΕΠ).

Και για να γίνω πιο κατανοητός αναφέρω ως παράδειγμα μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα στην Μεσσηνία, που με τη νέα της επένδυση 240 εκ. € δημιουργεί αυτόματα 900 νέες θέσεις εργασίας, δίνει αναπτυξιακή προοπτική στην περιοχή – υπολογίζεται ότι για κάθε 1 ευρώ που δαπανάται εντός της ξενοδοχειακής μονάδας,  1,65 ευρώ δαπανάται εκτός, θα πληρώσει φόρους, θα προσδώσει προστιθέμενη αξία στον τόπο σαν τουριστικό προορισμό (οι διεθνείς πτήσεις στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας από 40 το 2009 έφθασαν πέρυσι τις 1.000!).

Αυτό θα έπρεπε να είναι το μοντέλο της ανάπτυξης και όχι οι άσκοποι διορισμοί στο δημόσιο…

Ανάπτυξη της οικονομίας δεν γίνεται χωρίς επιχειρηματικότητα, επενδύσεις, ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια.

Και βέβαια, στο πλαίσιο μια τέτοιας ανάπτυξης θα μπορούσε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και για όσους απολύθηκαν από το Δημόσιο και επιθυμούν να εργαστούν στις θέσεις αυτές.

Γιατί ασφαλώς κάθε σωστός άνθρωπος σκέφτεται όλους τους ανέργους του Ιδιωτικού ή του Δημοσίου τομέα, χωρίς διάκριση.

* Ο Ξενοφών Ε. Μπαραλιάκος είναι Οικονομολόγος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων